De god van de wijn, de Griekse Dionysos, of Bacchus zoals de Romeinen hem later noemden. Dronk je te veel, dan kreeg de god controle over lichaam en geest, en werd je ‘enthousiast’, letterlijk ‘bezield door god’. Op mijn verjaardag kreeg ik kaartjes voor Bacchus Wijnfestival in het Amsterdamse Bos. Enthousiast, en hier stopt de vergelijking, noteerde ik 5 september in mijn agenda.
En gelukkig maar, want gisteren was ik niet in gezelschap van satyrs en maenaden, in extase dansenden wilde wezens met puntige oren, maar van vriendin Hanne. Zonder puntige oren maar mét wilde haren, arriveren we na een fietstocht van een uur door de jungle van Buitenveldert bij de drassige festivalingang. De eerste prioriteit is een dorstlessend glas. Na een vol sappige Colheita Seleccionada uit het Portugese Sétubal bij Henri Bloem én een flinke fles mineraalwater, zijn we klaar om het festivalterrein te verkennen.
Met een glas in de hand loop je op Bacchus langs tenten van wijnhandels, food trucks en proeverijen, op de achtergrond een mellow beat. Het terrein is bedekt met een flinke laag stro, niet om de rustieke sfeer van een oer-Hollandse boerderij nauwkeurig na te bootsen, maar als succesvolle remedie tegen de onderliggende modderige massa.
We starten bij Liquid Art, dat van een old school proeverij iets bijzonders maakt. De audiotour nieuwe stijl, met sexy stem en tune, neemt je mee in de wereld van chardonnay. Te beginnen met een zuivere wijn uit de hooggelegen Dolomieten in het Noorden van Italië. De Pojer et Sandri komt van vulkanische bodem, brengt fruit, abrikoos en perzik, vriendelijk in balans met de flinke zuurgraad. Dan een klassieker, de Guillemot-Michel uit de Mâconnais, het zuidelijkste puntje van de Bourgogne. Rijk, liefdevol en delicaat. De essentie van een zuivere chardonnay zonder hout. Of we een beetje gek willen eindigen, ja natuurlijk. En zo komt het dat er een zoete dessertwijn in ons glas belandt. De Pasque Impassitu vendanges passerillee uit Corsica. Zacht en speels met lavendel, verse amandel en honing. En bovenal passievrucht.
Na een kaasje van Kef, een elegant glas licht gekoelde pinot noir uit de Languedoc van Paul Mas en een warmwatervoetenbadje zijn we klaar om de overwinning van de Elzas Wijnquiz van sommelier Edwin Raben in de wacht te slepen. Enthousiast, letterlijk dit keer, begeven we ons naar het wijnlokaal van Winelife Magazine. Onze kennis houdt, teleurstellend, stand tot vraag drie.
De één kan er uren over praten en de ander vindt het gewoon lekker, vinden organisatoren Gerard Zwijnenburg en Niels Zwaan. Wij deden beiden. Bacchus, kom volgend jaar naar Rotterdam!
En gelukkig maar, want gisteren was ik niet in gezelschap van satyrs en maenaden, in extase dansenden wilde wezens met puntige oren, maar van vriendin Hanne. Zonder puntige oren maar mét wilde haren, arriveren we na een fietstocht van een uur door de jungle van Buitenveldert bij de drassige festivalingang. De eerste prioriteit is een dorstlessend glas. Na een vol sappige Colheita Seleccionada uit het Portugese Sétubal bij Henri Bloem én een flinke fles mineraalwater, zijn we klaar om het festivalterrein te verkennen.
Met een glas in de hand loop je op Bacchus langs tenten van wijnhandels, food trucks en proeverijen, op de achtergrond een mellow beat. Het terrein is bedekt met een flinke laag stro, niet om de rustieke sfeer van een oer-Hollandse boerderij nauwkeurig na te bootsen, maar als succesvolle remedie tegen de onderliggende modderige massa.
We starten bij Liquid Art, dat van een old school proeverij iets bijzonders maakt. De audiotour nieuwe stijl, met sexy stem en tune, neemt je mee in de wereld van chardonnay. Te beginnen met een zuivere wijn uit de hooggelegen Dolomieten in het Noorden van Italië. De Pojer et Sandri komt van vulkanische bodem, brengt fruit, abrikoos en perzik, vriendelijk in balans met de flinke zuurgraad. Dan een klassieker, de Guillemot-Michel uit de Mâconnais, het zuidelijkste puntje van de Bourgogne. Rijk, liefdevol en delicaat. De essentie van een zuivere chardonnay zonder hout. Of we een beetje gek willen eindigen, ja natuurlijk. En zo komt het dat er een zoete dessertwijn in ons glas belandt. De Pasque Impassitu vendanges passerillee uit Corsica. Zacht en speels met lavendel, verse amandel en honing. En bovenal passievrucht.
Na een kaasje van Kef, een elegant glas licht gekoelde pinot noir uit de Languedoc van Paul Mas en een warmwatervoetenbadje zijn we klaar om de overwinning van de Elzas Wijnquiz van sommelier Edwin Raben in de wacht te slepen. Enthousiast, letterlijk dit keer, begeven we ons naar het wijnlokaal van Winelife Magazine. Onze kennis houdt, teleurstellend, stand tot vraag drie.
De één kan er uren over praten en de ander vindt het gewoon lekker, vinden organisatoren Gerard Zwijnenburg en Niels Zwaan. Wij deden beiden. Bacchus, kom volgend jaar naar Rotterdam!