Wat is de pH van onvergiste most van droge witte wijn. Gemiddeld. Dat weet ik dus niet. Ook niet na 80 uur studeren, waarvan 6 sessies in de biep, 10 thuis en vele uren in de trein, op weg van huis naar werk en vice versa. Sterker nog, deze interessante wetenswaardigheid heb ik in de te bestuderen literatuur blijkbaar volledig over het hoofd gezien.
In de trein tussen werk en huis zit ik nu ook. Tijd genoeg dus om te overdenken hoeveel vragen ik wel, en vooral hoeveel vragen ik niet goed zou kunnen hebben beantwoord tijdens hét examen vorige week maandag. Het was D-day op de Wijnacademie. Proefexamen in de ochtend, 12 glazen blind. Theorie in de middag, Vinificatie & Frankrijk. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, dat proefexamen is alvast niet gelukt. Ik heb 6 wijnen weten te identificeren. Dat zijn er precies 2 te weinig.
Zo’n proefexamen is een spannende, ietwat bizarre, bedoening. Dat begint al met de locatie, een gymzaal in Maarn. Groen antislipvloertje, felle strepen, houten gymnastiekbankjes langs de zijkanten, basketbalnetjes boven je hoofd. En heel veel tafels. Op elke tafel 12 glazen, een proefformulier, metalen spuugbak (in het beste geval), plastic spuugbak (in mijn geval), een glaasje water, potlood en gum. Je hebt 75 minuten de tijd om de wijnen te proeven, en 6 aanvullende vragen met betrekking tot de zuurgraad en het alcoholpercentage te beantwoorden. Zo halverwege het schooljaar ben je er net wel, net niet, of geheel nog niet aan toe. Maar onder het motto ‘niet geschoten, is altijd mis’ gaan ruim 250 studenten de uitdaging aan. In sommige gevallen zoals ik voor de eerste keer, vaak voor de tweede of derde keer. Zou tenslotte zonde zijn om zo’n unieke gebeurtenis niet nog eens mee te kunnen maken. Eind augustus weer!
Dat gevoel dat je er bent, maar toch net niet. Om een voorbeeld te geven, als kind ging ik elk jaar op vakantie naar Zeeland. Naar Cadzand in Zeeuws-Vlaanderen om precies te zijn. Zo halverwege de vakantie, vonden mijn nichtje en ik het tijd voor het jaarlijkse hoogtepunt. We pakten de fiets, op weg naar snoepwinkel Olleke Bolleke in Sluis. Alias schepsnoep heaven. Twee jaar geleden, 20 jaar na mijn eerste jaarlijkse bezoek aan Olleke Bolleke, ontdek ik dat restaurant Oud Sluis (drie Michelin-sterren, beste restaurant ter wereld) naast Olleke Bolleke gehuisvest is. Was, want dat ontdekte ik precies een jaar na sluiting. Nog een voorbeeld. Een studiegenoot vertelt over de-allertofste-wijnbar-van-Londen, Noble Rot. Ik ben dol op Londen, wil er het liefst elke maand, maar in elk geval elk jaar naartoe. Dat lukt niet, maar het idee is leuk. Toch alvast kijken waar deze bar precies te vinden is. Lamb’s Conduit Street. Buurman van pub The Lamb, waarvan mijn bezoekjes niet op een hand te tellen zijn. Dat gevoel dus. Dat hoop ik dit keer te vermijden.
Vinificatie & Frankrijk, twee omvangrijke paarse ordners vol gedetailleerde beschrijvingen van het vinificatieproces, snoeiwijzes, parasieten en schimmels waar de wijnstok niet dol op is. De regelgeving, kenmerken, druiven, bodemsoorten, maximale rendementen en minimale aanplant per hectare. Het volledige Franse wijngaardareaal in een notendo… uh… paarse ordner. Wat zou ik die dingen graag uit mijn woonkamer verwijderen. Om me volledig te kunnen storten op wat komen gaat. De andere Europese wijnlanden, en de Nieuwe Wereld. Wachten dus op de gewilde, gevreesde, gewilde, gevreesde uitslag. Die komt per post, over drie weken. En o ja, het is dus 3. Die pH.
In de trein tussen werk en huis zit ik nu ook. Tijd genoeg dus om te overdenken hoeveel vragen ik wel, en vooral hoeveel vragen ik niet goed zou kunnen hebben beantwoord tijdens hét examen vorige week maandag. Het was D-day op de Wijnacademie. Proefexamen in de ochtend, 12 glazen blind. Theorie in de middag, Vinificatie & Frankrijk. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, dat proefexamen is alvast niet gelukt. Ik heb 6 wijnen weten te identificeren. Dat zijn er precies 2 te weinig.
Zo’n proefexamen is een spannende, ietwat bizarre, bedoening. Dat begint al met de locatie, een gymzaal in Maarn. Groen antislipvloertje, felle strepen, houten gymnastiekbankjes langs de zijkanten, basketbalnetjes boven je hoofd. En heel veel tafels. Op elke tafel 12 glazen, een proefformulier, metalen spuugbak (in het beste geval), plastic spuugbak (in mijn geval), een glaasje water, potlood en gum. Je hebt 75 minuten de tijd om de wijnen te proeven, en 6 aanvullende vragen met betrekking tot de zuurgraad en het alcoholpercentage te beantwoorden. Zo halverwege het schooljaar ben je er net wel, net niet, of geheel nog niet aan toe. Maar onder het motto ‘niet geschoten, is altijd mis’ gaan ruim 250 studenten de uitdaging aan. In sommige gevallen zoals ik voor de eerste keer, vaak voor de tweede of derde keer. Zou tenslotte zonde zijn om zo’n unieke gebeurtenis niet nog eens mee te kunnen maken. Eind augustus weer!
Dat gevoel dat je er bent, maar toch net niet. Om een voorbeeld te geven, als kind ging ik elk jaar op vakantie naar Zeeland. Naar Cadzand in Zeeuws-Vlaanderen om precies te zijn. Zo halverwege de vakantie, vonden mijn nichtje en ik het tijd voor het jaarlijkse hoogtepunt. We pakten de fiets, op weg naar snoepwinkel Olleke Bolleke in Sluis. Alias schepsnoep heaven. Twee jaar geleden, 20 jaar na mijn eerste jaarlijkse bezoek aan Olleke Bolleke, ontdek ik dat restaurant Oud Sluis (drie Michelin-sterren, beste restaurant ter wereld) naast Olleke Bolleke gehuisvest is. Was, want dat ontdekte ik precies een jaar na sluiting. Nog een voorbeeld. Een studiegenoot vertelt over de-allertofste-wijnbar-van-Londen, Noble Rot. Ik ben dol op Londen, wil er het liefst elke maand, maar in elk geval elk jaar naartoe. Dat lukt niet, maar het idee is leuk. Toch alvast kijken waar deze bar precies te vinden is. Lamb’s Conduit Street. Buurman van pub The Lamb, waarvan mijn bezoekjes niet op een hand te tellen zijn. Dat gevoel dus. Dat hoop ik dit keer te vermijden.
Vinificatie & Frankrijk, twee omvangrijke paarse ordners vol gedetailleerde beschrijvingen van het vinificatieproces, snoeiwijzes, parasieten en schimmels waar de wijnstok niet dol op is. De regelgeving, kenmerken, druiven, bodemsoorten, maximale rendementen en minimale aanplant per hectare. Het volledige Franse wijngaardareaal in een notendo… uh… paarse ordner. Wat zou ik die dingen graag uit mijn woonkamer verwijderen. Om me volledig te kunnen storten op wat komen gaat. De andere Europese wijnlanden, en de Nieuwe Wereld. Wachten dus op de gewilde, gevreesde, gewilde, gevreesde uitslag. Die komt per post, over drie weken. En o ja, het is dus 3. Die pH.