Op vrijdagochtend pakken we de auto in. Niet te veel, er moet nog een moeder bij, en we hebben de ruimte hard nodig voor de terugweg. Dit wordt niet zomaar een weekend lanterfanten in de Franse zon, er moet gewerkt worden.
De afgelopen weken verzamelden we bestellingen van familie, vrienden en collega’s. In Excel noteerden we het aantal flessen, smaakvoorkeuren, bijzondere wensen als magnum, rose en biologisch. Vervolgens het bezoekschema. Drie boeren op vrijdag en vijf op zaterdag. Precies een uur per adres, inclusief reistijd, om kennis te maken, te proeven, te kopen en vervolgens vlug de auto in te laden. We doorkruisen de streek, van de vallei van de Marne, over de Montagne de Reims, naar de Côte des Blancs en weer terug. Krap, maar haalbaar, hopen we.
Stipt 12.00 uur verwelkomt Madame Salmon ons in haar chambre d’hote met een glas champagne van bevriende boer Pierre L’été. Eveneens het eerste adres in ons bezoekschema. Ook de schoonouders zijn gearriveerd. We breken een baguette, en proosten op een bruisend weekend. Ik check nog even mijn mail en lees dat een medecursist geslaagd is voor het Wijnbrevet, én bovendien het diploma ontving van ene K. de Vries.
We rijden van Damery naar Hautvillers en eindigen de middag bij Lallier in Aÿ. De zero dosage (70% pinot noir, 30% chardonnay) waar we voor gekomen zijn – champagne waar geen liqueur d’expédition aan toegevoegd is en waar van nature minder dan 2 gram restsuiker per liter in zit – heeft een prachtige gouden kleur, verfijnde mousse, volle smaak van rijp citrusfruit en een mooi zacht mondgevoel. Wow! Een dag als deze sluiten we af in stijl met een diner bij La Grillade in Épernay. Waar het gras het groenst is, de gerechten het lekkerst, en de wijnkaart het formaat heeft van de Dikke van Dale.
Een crachoir blijkt in de Champagne een zeldzaam fenomeen, en dus kruipt de volgende ochtend een nieuw slachtoffer achter het stuur. De route leidt ons van Verzenay, terug naar Hervé Dubois in Avize, en niet voor niks. Op de Blanc de Blancs grand cru wordt geen malolactische vergisting toegepast, een tweede gisting waarbij appelzuren in melkzuren worden omgezet. Resultaat is het behoud van de frisse appelzuren, die tegelijk intens en delicaat blijken. Mineraliteit, veel citrus, groene appel, en witte bloemen. Al in de auto bekruipt ons de spijt, hadden we niet ook de millésime 2005 moet kopen. Dat noteren we alvast voor volgend jaar.
Elk bezoek is uniek. We proeven rond de keukentafel, in gezelschap van een buslading Italianen, op een terras vol Belgen, in een verlaten loods, aan een vervallen barretje dat alleen te bereiken blijkt via een vieze schuur. We worden ontvangen door de botte boer, de frivole Française en de grand-mère, en proeven uit volle flûtes ‘welke fles we maar willen’, en uit karige glazen ‘maximaal twee’. Nieuwe berichten in mijn mailbox. Nog een medestudent met positief bericht, geslaagd. Of toch niet, het diploma blijkt bestemd voor ene T. Reimers.
We lunchen ‘idyllisch’ naast een kerkhof, en vervolgen onze weg van Chavot-Courcourt, via Vandières naar Voirin-Jumel in Cramant. Over het allerlaatste glas zijn we het unaniem eens. De premier cru Blanc de Noirs, van 100% pinot noir, heeft het allemaal. Donker fruit, frisse zuren, geraffineerde mousse, complexiteit, heel licht van kleur met een pietsje roze. Eenmaal ‘thuis’ kunnen we het niet laten, de Blanc de Noirs moet koud.
We zijn weer thuis, beklimmen samen met onze zestien dozen, koffertjes en koelbox de trap, en zien hem dan liggen. Dé envelop. Ik scheur ’m open en… zie dat M. Berg geslaagd is. Ik gelukkig ook. Het thema voor de volgende proefclubbijeenkomst? Mousserend!
De afgelopen weken verzamelden we bestellingen van familie, vrienden en collega’s. In Excel noteerden we het aantal flessen, smaakvoorkeuren, bijzondere wensen als magnum, rose en biologisch. Vervolgens het bezoekschema. Drie boeren op vrijdag en vijf op zaterdag. Precies een uur per adres, inclusief reistijd, om kennis te maken, te proeven, te kopen en vervolgens vlug de auto in te laden. We doorkruisen de streek, van de vallei van de Marne, over de Montagne de Reims, naar de Côte des Blancs en weer terug. Krap, maar haalbaar, hopen we.
Stipt 12.00 uur verwelkomt Madame Salmon ons in haar chambre d’hote met een glas champagne van bevriende boer Pierre L’été. Eveneens het eerste adres in ons bezoekschema. Ook de schoonouders zijn gearriveerd. We breken een baguette, en proosten op een bruisend weekend. Ik check nog even mijn mail en lees dat een medecursist geslaagd is voor het Wijnbrevet, én bovendien het diploma ontving van ene K. de Vries.
We rijden van Damery naar Hautvillers en eindigen de middag bij Lallier in Aÿ. De zero dosage (70% pinot noir, 30% chardonnay) waar we voor gekomen zijn – champagne waar geen liqueur d’expédition aan toegevoegd is en waar van nature minder dan 2 gram restsuiker per liter in zit – heeft een prachtige gouden kleur, verfijnde mousse, volle smaak van rijp citrusfruit en een mooi zacht mondgevoel. Wow! Een dag als deze sluiten we af in stijl met een diner bij La Grillade in Épernay. Waar het gras het groenst is, de gerechten het lekkerst, en de wijnkaart het formaat heeft van de Dikke van Dale.
Een crachoir blijkt in de Champagne een zeldzaam fenomeen, en dus kruipt de volgende ochtend een nieuw slachtoffer achter het stuur. De route leidt ons van Verzenay, terug naar Hervé Dubois in Avize, en niet voor niks. Op de Blanc de Blancs grand cru wordt geen malolactische vergisting toegepast, een tweede gisting waarbij appelzuren in melkzuren worden omgezet. Resultaat is het behoud van de frisse appelzuren, die tegelijk intens en delicaat blijken. Mineraliteit, veel citrus, groene appel, en witte bloemen. Al in de auto bekruipt ons de spijt, hadden we niet ook de millésime 2005 moet kopen. Dat noteren we alvast voor volgend jaar.
Elk bezoek is uniek. We proeven rond de keukentafel, in gezelschap van een buslading Italianen, op een terras vol Belgen, in een verlaten loods, aan een vervallen barretje dat alleen te bereiken blijkt via een vieze schuur. We worden ontvangen door de botte boer, de frivole Française en de grand-mère, en proeven uit volle flûtes ‘welke fles we maar willen’, en uit karige glazen ‘maximaal twee’. Nieuwe berichten in mijn mailbox. Nog een medestudent met positief bericht, geslaagd. Of toch niet, het diploma blijkt bestemd voor ene T. Reimers.
We lunchen ‘idyllisch’ naast een kerkhof, en vervolgen onze weg van Chavot-Courcourt, via Vandières naar Voirin-Jumel in Cramant. Over het allerlaatste glas zijn we het unaniem eens. De premier cru Blanc de Noirs, van 100% pinot noir, heeft het allemaal. Donker fruit, frisse zuren, geraffineerde mousse, complexiteit, heel licht van kleur met een pietsje roze. Eenmaal ‘thuis’ kunnen we het niet laten, de Blanc de Noirs moet koud.
We zijn weer thuis, beklimmen samen met onze zestien dozen, koffertjes en koelbox de trap, en zien hem dan liggen. Dé envelop. Ik scheur ’m open en… zie dat M. Berg geslaagd is. Ik gelukkig ook. Het thema voor de volgende proefclubbijeenkomst? Mousserend!